در سئول یا 7 شهر دیگر کره که دارای خطوط مترو هستند، کمتر پیش می‌آید واژه بین‌‌المللی ساب‌وی یا مترو بتواند منظور شما را به مردم برساند و جوابی در پی داشته باشد. در واقع کلمه ساب‌وی در کره، احتمالا تنها یک فست‌فود مشهور بین‌‌المللی را به ذهن متبادر می‌کند. این مسئله نه تنها از آنجا ناشی می‌شود که مردم این کشور خیلی به زبان انگلیسی تسلط ندارند بلکه به این دلیل است که برخلاف ما در زبان خود واژه‌ای دارند که به جای واژه مترو از آن استفاده می‌کنند. بنابراین پیشنهاد می‌کنم اگر نمی‌توانید این لغت را به خاطر بسپارید همان نقشه مترو را همواره در دست داشته باشید تا بتوانید منظورتان را به مردم به درستی منتقل کنید. 

مترو سئول با قدمتی بیش از 40 سال از سال 1974 مشغول به کار است و با 20 خط، یکی از بزرگ‌ترین و منظم‌ترین خطوط حمل و نقل زیرزمینی را دارا بوده و همچنان رو به گسترش است. مترو سئول، 256 ایستگاه را در بیش از 330 کیلومتر به هم متصل ساخته است. قطار شهری سئول در کنار قطارهای شهری توکیو، مسکو، پکن و شانگهای، پرترددترین قطارهای شهری جهان به شمار می‌روند.

مترو سئول با تمام متروهایی که تا پیش از آن دیده بودیم (حتی در اروپا) تفاوت‌های زیادی داشت؛ متروهای کشور کره برخلاف دیگر کشورها همگی مجهز به سرویس بهداشتی هستند؛ می‌شود گفت در کره یک دنیای زنده دیگر هم زیر زمین وجود دارد. از پاساژ معروف زیرزمینی شهر بوسان گرفته تا مغازه‌ها و دکه‌های بی‌شمار مترو سئول. این وسعت به حدی است که برای رسیدن به آدرس مورد نظرتان با مترو، مهم است که بدانید از کدام خروجی خارج شوید. بیشتر ایستگاه‌ها حدود 10 خروجی به خیابان‌های اطراف دارند و اگر بی‌توجه به این موضوع از خروجی‌ها بالا بیایید، زمان بسیاری از دست خواهید داد. مضاف بر اینکه فرهنگ رانندگی کره‌ای‌ها بسیار قانونمند و ایمن است و مردم جز از خط‌کشی‌های عابرپیاده که با چراغ‌ راهنمایی کنترل می‌شوند یا زیرگذرهایی که بیشتر اوقات ورودی مترو هم هستند، از خیابان عبور نمی‌کنند. نکته دیگر، ایمنی بی‌نظیری است که نه تنها در مترو بلکه در تمام کشور کره به چشم می‌خورد. از نکات ایمنی به طور جداگانه خواهم نوشت. تمام اطلاع رسانی‌های مترو چه نوشتاری و چه تصویری و شنیداری، همگی دو زبانه هستند مگر در ایستگاه‌های اصلی که دو زبان چینی و ژاپنی هم به آنها اضافه می‌شوند. برای وارد شدن به مترو اگر تی‌مانی کارت یا کارت‌های مخصوص سالمندان، کودکان و نوجوانان یا کارت‌های ویژه دیگر نداشته باشید باید کارت بلیت تهیه کنید. چیزی به نام کارمند فروش بلیت وجود ندارد. کارت بلیت را باید از ماشین تهیه کرد و مبلغ 500 وون که به عنوان ضمانت بازگرداندن کارت به همراه بهای بلیت مقصد پرداخت می‌کنید، بعدا از طریق دستگاه‌های مخصوصی که کارت بلیت را دریافت می‌کنند قابل بازگشت است.