صدای پای سئول (سفرنامه کره جنوبی - قسمت اول)
سفر را برای خرداد 95 برنامهریزی کرده بودیم و وقتی خواستیم برای ویزای کره اقدام کنیم، متوجه شدیم با تغییر جدید در شرایط برای ویزای توریستی به دعوتنامه احتیاج داریم. راههای مختلف را امتحان کردیم و به نتیجه نرسیدیم و بالاجبار برای گرفتن ویزا به شرایط آژانسها تن دادیم؛ ولی از آنجا که بهترین زمان سفر را از دست دادیم، تاریخ سفر به خرداد 96 موکول شد.
اردیبهشت ماه بود و فصل سفر در ایران زمین؛ در کرمانشاه بودیم که خانم مدینه از آژانس تماس گرفت و گفت فرمی که پر کرده بودید کمی دچار تغییر شده و سفارت برگردانده تا فرم جدید را دوباره امضا کنید. باور نمیکردیم به همین سادگی پروسه گرفتن ویزا طی شده باشد؛ اما شد و چند روز بعد پاسپورتهایمان همراه با برچسب ویزای کره به دستمان رسید.
برنامهریزیهای نهایی سفر شروع شد و به دنبال یافتن بلیت ارزان هر راهی را امتحان کردیم. قیمت بلیت برای هر نفر حدود 4 میلیون تومان بود و پرداخت چنین هزینهای برای ما ناممکن. بلیت ایرآسیا بدون بار برای دو نفر حدود 450 دلار بود و گرفتن آن مشروط به داشتن فقط 7 کیلو بار کابین. برای ما که همیشه با کوله پشتی سفر میکنیم چالش بزرگی نبود فقط باید با یک کوله راهی میشدیم تا بتوانیم کیف دوربین را هم همراه خودمان ببریم.
به همین خاطر در بردن وسایل کمتر، رکورد خودمان را جابجا کردیم و سبکتر از همیشه راهی سفر شدیم. پرواز تهران – سئول، یک ترانزیت 12 ساعته در فرودگاه کوالالامپور داشت. پس فاصله بین دو پرواز را برای استراحت به هتل "تون" در نزدیکی فرودگاه رفتیم. اولین باری بود که هتل ترانزیت را تجربه میکردیم. لابی هتل دکوراسیون خلاقانهای داشت و برای راحتی مسافران یک مانیتور نصب کرده بودند که وضعیت پروازهای خروجی را نشان میداد. شبانگاه، بعد از سپری شدن 8 ساعت به فرودگاه بازگشتیم و سفر به کره جنوبی رسما آغاز شد.
ادامه دارد...
