سهلانگاری به سبک شیرازی
دوباره اینجا نوشتن، برایم خیلی سخت است. در ماههای اخیر، بارها در مورد ایجاد سایت شخصی فکر کردهام ولی هنوز تا نقطه پایان تردید فاصله دارم...
مشکلات این روزهای بلاگفا بر کسی پوشیده نیست؛ در طی این مدت خشم، غم و سردرگمی بسیاری از دوستان بلاگر را دیده و شنیدهام. بخش بزرگی از خسارات وارد شده مادی، معنوی و نوشتاری این جریان قابل پیشگیری بود اگر و فقط اگر:
قبل از انتقال سرورها، این مطلب به بلاگرها اطلاع رسانی میشد. درست است که دوستان بلاگر با اعتماد مطلق به سایت میزبان و نگرفتن نسخه پشتیبان، اشتباه جبرانناپذیری کردهاند اما، اگر همان ساعات اولیه از مشکل خبردار میشدند، در ساعات آخر میتوانستند بکآپ بگیرند. خوشبختانه، من به واسطه رشته تحصیلیام، نه تنها از مطالب که از کامنت ها هم نسخه پشتیبان دارم و نوع رنجش من از بلاگفا، دست اندرکاران و مسئولین آن، با بیشتر دوستان متفاوت است.
بلاگفا مدعی شده از انتقال سرورها در ساعات آخر مطلع گشته با این وجود، فرستادن ایمیل به کاربران و مطلع ساختن آنها از وقفه چند روزه و تذکر برای پشتیبانگیری در لحظات آخر، بیش از چند دقیقه وقت نیاز نداشت. جدای از این مطلب، تا ناچاری کامل، تیم بلاگفا هیچ انگیزه و دلیلی برای اطلاعرسانی به مخاطبین پیدا نکرد. چه کاربرانی که بلاگفا به ده ساله شدن خدماتش به آنها میبالد، چه مخاطبینی که با بازدید هر روزه صفحات آن، بلاگفا را به قویترین بلاگ فارسی تبدیل نمودهاند، برای اولین بار از طریق اخبار یا صفحه مدیریت وبلاگ با مشکل مواجه شدند. تاسفبار اینکه، خوانندگان عمده وبلاگها، کاربران سادهای هستند که تا هفتهها بعد، بدون دانستن موضوع روزانه بارها به صفحات سر میزدند.
سوال من در درجه اول به عنوان بلاگر و در درجه بعد به عنوان یک خواننده، این است که چرا بلاگفا تا جایی که توانست از پاسخگویی شفاف طفره رفت و در نهایت پاسخ را در صفحهای درج کرد که فقط گذر بلاگرها به آن میافتد؟! مگر جز این است که ما واسطههای بلاگفا با مخاطبان اصلی آن هستیم؟ چرا احترام به مخاطب رعایت نشد؟ چرا هر کاربر باید روزی چند بار به صفحه مدیریتش سرک میکشید تا ببیند خبر تازه ای در آن درج شده یا خیر؟!
بدتر از آن، بلاگفایی که کسب درآمدش را مدیون باز شدن هزاران باره صفحات در طول روز توسط کاربران و خوانندگان است، به جای عذرخواهی و دلجویی از کسانی که به وبلاگها به چشم خانههای مجازی خود مینگرند، در پایان رنجنامه دیر منتشر شدهاش مبنی بر هزینههای هنگفتی که کرده، خدمات رایگانش را با خط درشت توی صورت مخاطبان میکوبد.
آقای شیرازی باید منتظر ریزش مخاطب بسیار زیادی باشد. نه به دلیل خسارات وارد شده به سایت که امری قابل پیشبینی و اجتنابناپذیر است بلکه به دلیل نحوه برخورد با بحران!
کاش به جای سرورها، رفتار حرفهایتان کانادایی بود...
پی نوشت: اگر در پی تغییرات بلاگفا آرشیو وبلاگ خود را از دست داده اید، به این سایت مراجعه کنید.
https://archive.org